To "γεφύρι με εικόνες", του Μάριου Μαμούτη

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

-Ναι να το φτιάξουμε!Ένα γιόφυρι που θα μείνει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου, της φθοράς… Να γραφτούν γι’ αυτό μύθοι και θρύλοι. Να μείνει γνωστό το ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ!

«Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. "Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται.»

-Αυτό φτιάξαμε; Κατασκευάσαμε ένα γιοφύρι που θα μοιάζει με θησαυρός αλλά θα είναι τάφος… Ένας ψεύτικος χρυσός.

«Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. "Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται’’.»

Καθώς κοιμόταν ο πρωτομάστορας, γλυκό ύπνο δεν είχε. Ένα κοράκι, στ’ όνειρό του, ως περιστέρι εμφανίστηκε, διαταγή Θεού είχε να του πει.

«Πουλάκι εδιάβη κι έκατσεν, αντίκρυ στο ποτάμι,δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σα χελιδόνι,παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:" αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνεικαι μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα»

Ξύπνησε απελπισμένος. Σκεφτόταν ο δυστυχισμένος τι έπρεπε να κάνει. Να θυσιάσει την μάνα των παιδιών του, την κυρία του σπιτιού, τη γυναίκα του.

"Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.

Μετά από βαθιά σκέψη, την απόφαση την πήρε… Σκοπός δεν ήταν τι ήθελε αλλά τι έπρεπε να γίνει, για να πάρει το γιοφύρι ζωή. Όχι θυσιάζοντας μία ψυχή αγνή αλλά αλλάζοντας τη βάση του γεφυριού.

Με περισσότερη προσπάθεια, με νέα προϊόντα ξεκίνησαν από την αρχή. Γιατί ποιος άλλωστε ακούει τους κακούς οιωνούς;

ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ & ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ΜΑΡΙΑ

Η παρουσίασή μας ppt

Κριτικοί τέχνης

Η ζωγραφιά μου - Ντανιέλα Καζάνου

To σχόλιό μας

Παρατηρούμε ότι αν και διαφορετικές οι εκδοχές του ποιήματος το νόημα παραμένει ίδιο.

Η γνώμη μας

Από τις πληροφορίες που πήραμε, καταλάβαμε ότι το ίδιο τραγούδι μπορεί να παρουσιαστεί με διαφορετικούς τρόπους και ο κάθε λαός το ίδιο θέμα το ερμηνεύει ανάλογα με τις παραδόσεις και τις συνήθειές του.

Παραλλαγές

Ήπειρος

Πόντος

κυπριακή

κρητική

Ροδαυγή Άρτας

ποµάκικη

Το κάστρο της Rozafa
Η Rozafa, είναι κτισμένη σε έναν λόφο, σε μία πολύ ωραία τοποθεσία, στην συμβολή των ποταμών Μπούνα και Δρίνου λίγο πριν την λίμνη της Σκόδρας. Στον λόφο αυτό έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης από το 2.000 π.χ. Στην συνέχεια οι Ιλλυριοί το 350 πχ. έφτιαξαν την πρώτη οχύρωση, ενώ το μεσαιωνικό και μέχρι σήμερα σωζόμενο κάστρο κτίστηκε αργότερα τον 14ο αιώνα. Όμως αυτό που αποτελεί ενδιαφέρον είναι ο θρύλος για το πώς κτίστηκε το κάστρο και γιατί ονομάστηκε έτσι. Ο θρύλος αυτός είναι ευρύτερα γνωστός σε διάφορες παραλλαγές στα Βαλκάνια, μία από αυτές είναι και αυτή που ξέρουμε για το γιοφύρι της Άρτας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, πήρε και γραπτή μορφή το 1504 από τον τοπικό συγγραφέα Marin Barleti. Σύμφωνα λοιπόν με τον θρύλο αυτό, το κάστρο κτιζόταν από τρεις αδερφούς. Κάθε πρωϊ όμως, όταν τα αδέρφια πήγαιναν στην δουλειά τους, έβρισκαν κατεστραμμένη την δουλειά, που είχαν κάνει την προηγούμενη μέρα. Ένας σοφός της περιοχής, τους είπε λοιπόν να θυσιάσουν μία από τις γυναίκες τους για να σπάσει η κατάρα. Πράγματι τα αδέρφια με κρύα καρδιά αποφάσισαν να θυσιάσουν την γυναίκα που θα ερχόταν πρώτη να τους φέρει φαγητό. Όμως οι δύο αδερφοί πάτησαν τον όρκο τους και ειδοποίησαν τις γυναίκες τους να μην έρθουν στον χώρο του κάστρου. Έτσι η μικρότερη πήγε ανυποψίαστη και πράγματι σύμφωνα με τις οδηγίες του σοφού κτίστηκε μέσα στα τείχη του κάστρου. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία της γυναίκας αυτής, που την έλεγαν Rozafa και από την οποία σύμφωνα με τον θρύλο ονομάστηκε έτσι και το κάστρο, όταν κτίστηκε μέσα στα τείχη της άφησαν ένα μικρό άνοιγμα για να μπορεί να χαϊδεύει με το χέρι της τον μικρό της γιό.