ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ
-Ναι να το φτιάξουμε!Ένα γιόφυρι που θα μείνει αναλλοίωτο στο
πέρασμα του χρόνου, της φθοράς… Να γραφτούν γι’ αυτό μύθοι και θρύλοι. Να
μείνει γνωστό το ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ!
«Σαράντα
πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το
ποτάμι.Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστορες και
κλαιν οι μαθητάδες. "Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές
μας,ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται.»
-Αυτό φτιάξαμε; Κατασκευάσαμε
ένα γιοφύρι που θα μοιάζει με θησαυρός
αλλά θα είναι τάφος… Ένας ψεύτικος χρυσός.
«Μοιρολογούν
οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. "Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις
δούλεψές μας,ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται’’.»
Καθώς κοιμόταν ο πρωτομάστορας, γλυκό ύπνο δεν είχε. Ένα
κοράκι, στ’ όνειρό του, ως περιστέρι εμφανίστηκε, διαταγή Θεού είχε να του πει.
«Πουλάκι
εδιάβη κι έκατσεν, αντίκρυ στο ποτάμι,δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σα
χελιδόνι,παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:" αν δε στοιχειώσετε
άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνεικαι μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη
διαβάτη,παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,που έρχεται αργά τ' αποταχύ
και πάρωρα το γιόμα»
Ξύπνησε απελπισμένος.
Σκεφτόταν ο δυστυχισμένος τι έπρεπε να κάνει. Να θυσιάσει την μάνα των παιδιών
του, την κυρία του σπιτιού, τη γυναίκα
του.
"Τ' άκουσ' ο
πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Μετά από βαθιά
σκέψη, την απόφαση την πήρε… Σκοπός δεν ήταν τι ήθελε αλλά τι έπρεπε να γίνει, για
να πάρει το γιοφύρι ζωή. Όχι θυσιάζοντας μία ψυχή αγνή αλλά αλλάζοντας τη βάση
του γεφυριού.
Με
περισσότερη προσπάθεια, με νέα προϊόντα ξεκίνησαν από την αρχή. Γιατί ποιος
άλλωστε ακούει τους κακούς οιωνούς;
ΑΓΓΕΛΑΚΗ
ΜΑΡΙΑ & ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ΜΑΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου